Najczęściej występujące wady wymowy

Zaburzenia mowy u dzieci objawiają się w rozmaity sposób i mają różny stopień nasilenia. utrudnienia procesu porozumiewania się i przekazywania informacji. Wadliwa wymowa jest wtedy, kiedy różni się od wzorcowego sposobu wymawiania głosek. Do wad wymowy nie zalicza się zniekształceń właściwych, które wynikają z niedokończonego rozwoju mowy. 

Do wad wymowy, z którymi często borykają się dzieci i ich rodzice należą:

Sygmatyzm - jest to najczęściej spotykane zaburzenie u dzieci, czyli tak zwane seplenienie. Polega na nieprawidłowej artykulacji głosek s, z, c, dz, lub sz, ż, cz, dż oraz ś, ź, ć, dź. Najczęściej spotykany jest sygmatyzm interdentalny, czyli seplenienie międzyzębowe (mysz – mys, myś; szafa – safa, śafa;  żaba – zaba, źaba). W zależności od miejsca wadliwej artykulacji wyróżniamy najczęściej spotykany sygmatyzm międzyzębowy (język jest spłaszczony i wysuwa się między zęby, a powietrze rozprasza się po całej powierzchni); wargowo-zębowy (dolne siekacze stykają się z górną wargą lub górne siekacze z dolną wargą, język nie bierze udziału w artykulacji); boczny (przy artykulacji bocznej dziecko nie emituje powietrza w linii prostej, lecz z jednej strony lub z obu stron); przyzębowy (szeroki język zbliża się do wewnętrznej strony siekaczy). Rzadziej spotykany jest sygmatyzm świszczący, krtaniowy, gardłowy, nosowy.

Rotacyzm - również, obok sygmatyzmu, często spotykana wada, która polega na zaburzonej, nieprawidłowej artykulacja głoski r (rower – lowel, jowel).
 

Kappacyzm - polega na wadliwej artykulacji głoski k (kura-tura).
 
Mowa bezdźwięczna - polega na tym, że głoski dźwięczne zastępowane są odpowiednimi głoskami bezdźwięcznymi, np.: zamiast b dziecko wymawia p (np. zamiast bułka – półka), zamiast głoski d wymawiane jest t (domek – tomek), głoska  w wymawiana jest jako głoska f (wafel – fafel). 

Gammacyzm - polegający na wadliwej artykulacji głoski g (góra – dóra; gitara – ditara).

Lambdacyzm - to wadliwa artykulacja głoski l (lalka – jajka; las – as).

Zdarza się, że dziecko otrzymuje diagnozę związaną z opóźnionym rozwojem mowy. Mówimy wtedy, że słownictwo dziecka znajduje się poniżej wieku, normy przewidzianej dla danej grupy wiekowej.